SOHBETA BI DÎK QOPIRO QEREBAŞ XERÎBO HITIK Û ŞEMO RE

Qopiro, Hitiko, Qerebaş, Xerîbo, Dîk û Şemo gulên Nisêbînê û kaniyên çirandinê wê rojê li qehweya Emînoyê Balfisî rûniştî bûn û weke herdem diçîrandin û sohbeta xwe disincirandin. 

Ew pênc bûn û bi hetf guhdarên xwe, du çay vexwaribûn, ew jî bi deyn bûn. Guhdêr nikarîbûn û newêrîbûn beşdarî sohbeta wan bibin. Ne li ser mijarekî, lê gelek mijar niqaş dikirin. Bi çavên pisporan li xwe dinêrin, lê tev di zik hevdu de deh sal dibistan nexwendine. Ne xwendina dibistan û zanîngehan, lê belê tecrube giring e ji bo wan. Bi xwe dikarin dersan bidin mamosteyên Oksfordê. Çi sînor ji axavtin, derew an rastiya wan re tune ye. Her çi dibêjin, wek ayetên kitêbên pîroz rast in. Mafê nadin tu kesên din ku rexneyan li wan bikin û wextê wan tune ye li çîrokên dijî xwe guhdarî bikin.

Ew, li hevdu guhdarî dikin, zanabûn û zîrekbûna êkûdu dipîvin. Carna tixûban derbas dikin û di çirandinê de, qehwexanê dikin meydana musabeqê. Televizyon û radyoya qehwê diwestînin, lê peyva westanê nayê bîra wan, nêzî wan nabe.

Hitik weke hercar dadgêrê nav wan e. Bi xwe jî diaxive, lê mafê axavtinê dide kesên beşdar. Heq û neheqiyê ji hev derdixe û dibêje. Wê rojê jî wiha kir.

Qopiro: Bê erê yabo qûrban...
Hitik: Erê...
Qopiro: Ez û Cemîl Xencero çûn seydê. Sibat nû derketiye. Sar e, seqem e. Me pişta xwe da Nisêbînê û berê xwe da gundê Dala. Piştî çiftlika Mahmûtkê em li gundê Dêrê fitilîn...
Hitiko: Êêêêê...
Qopiro: Min go, Cemîl Xencero, xwediyê firna sûka bajêr e, kîsikê di destê çepê, ji tametîtkan, findeq, fisteq, liqûman dagirtî ye. Di çentê biçûk de, muheqeq goştê birajtî û nanên qemirî hene.
Hitiko: Merdiya wilo, ji Cemîl Xencero qet nebûye! Êêêê.
Qerebaş: Ji Qopiro bawer nekin. Diçirîne. Li min guhdarî bikin!
Hitiko: Qopiro tu pir diçirîne! Dorê bide Qerebaş, tu hinekî anarya bike û li ser wî kursî rûne, park bike.
Qerebaş: Bira, nîvê şevê ye. Çav çavan nabîne. Wê rojê, bi niyeta gerê, min berê xwe da taxa Kanîka. Paşê pê hisiyam ku di rastiya xwe de, ez derbasî aliyê binya xetê, Qamişlokê bibûme.
Qopiro: Kuro, qûzê wê xwarî, te mayîn, têl û esker çawa derbas kir?!
Hitik: Tevlî heviya meke û bê deng be! Wê dora te jî were. Êêêê, birakê Qarabaş, bidomî.
Qerebaş: Min nerî qemyonek derket pêşiya min. Min go, "bekarlik sultanlik" e. Ez ê îro herim Diyarbekrê, serdana mala mezin, nêzî minara çarpê bikim û gû têxim vê siltanetiya xwe î bê wate. Min xwe avêt pişt qemyonê.
Hitiko: Êêêê...
Qerebaş: Bira, qemyon wek derguşê dihejhijî û ez jî wekî zarokek du salî di qarosera qemyonê de, ser çewalên kayê di xew ve çûm. Ez dotirî rojê ji xew şiyar bûm û min çavê xwe vekir ku vaye li bajarekî pir mezin im.
Qopiro: Hebe tunebe, di Baxdê re derketiye.
Hitiko: Na lo... Bexde li aliyê Misrê dikeve. Di Musilê re derketiye.
Qerebaş: Min pirsî, bira! Min nerî ku di Lubnanê de derketime. Min ji xwe re got, îro nîverojê civîna min, bi walî re heye, divê ez xwe bighînim Mêrdînê. Min berê xwe da balafirgehê.
Qopiro: Te çawa rê nas kir? Me nu xerîb bû, qaşo?
Qerebaş: Neyse, ez serê we nehêşînim. Ez çûm balafirgehê. Min nêrî ku teyarek li ber firê ye. Ez revîm û min xwe avêt ser baskê wê. Balafir berê xwe li Moskovayê bû. Min go, Nisêbînê ji hêla coxrafîk ve dikeve nîvê dinyê. Rêya balafirê ji ser Nisêbînê diçe Moskovayê.
Hitik: Tu li baskê balafirê siwar bû î û teyare bi hewa ket?!
Qerebaş: Erê. Şifêrê teyarê ez dîtim. Min bi desta îşaret kir û got, ”li riya xwe berdewam bike, Qaptan. Cihê min bi ewle ye. Qet xema nexwe!”.
Xerîb: Merhaba ji we re. Qerebaş û Qopiro ji duhî ve vedixwin û serxweş in. Çi derewan dikin?
Hitik: Were Xerîp usta, meselên wan ecêb in, guhdarî bike.
Xerîp: Bisekine. Îro lawê mele, Nuriyo hat cem in û xwest motorsiklêta xwe î Jawa tamîr bike.
Hitik: Êêêê.
Xerîp: Min nigên xwe li pedêl xist, lê motosiklet nedişuxulî.
Qopiro: Motorsiklêta nû çawa xirap dibe, ecêb e!?.
Qerebaş: Nuriyo, gundî lawê gundiyan e. Ew û motorsiklêta Jawa çi hevdu re dibêjin!
Xerîp: Ez serê we nehêşînim. Min motorê nû hemû daxist û ji hev xist.
Qerebaş: Xerîb hoste, tu tenê dikare biskilêta tamîr bike. Tamîra motorsiklêtên mezin ne karê te ye.
Xerîp: Ez karim wî serê te î xirabe jî tamîr bikim! Bê deng be, ibnî!
Hitik: Bidomîne, Xerîbê me.
Xerîp: Min tevayê perçeyan ji hev kir û motora wê bi benzinê şûşt. Lê tu xirabûn peyde nekir. Loma min motorê wê ji nû ve girêda. Bi dehan birxo ji ber man. Min nigê xwe li pedal da. Motorsiklêt şixulî.
Qopiro: Hela hela! Tu rastiyê dixwaze bibhîze, ez ji hostebûna te bi şik bûm, lê niha mezinbûna te teqdîr dikim. Ka ez destê te maç bikim...
Xerîp: Quna wê buxe û deyn meke! Lawê melê, Nuriyo hat û li motor siwar bû. Heq destê min 50 lira da min.
Hitik: Ji wî kerîzî, çawa 50 wereqe derket, ecêb e!? Te malik li Nuriyo xirap kir. Bidomî Xerîp hoste.
Xerîp: Nuriyo li motor siwar bû, min pere berdan binya bêrîkê û wî pedal li motor da. Motor şixulî.
Qerebaş: Ecêb e! Çawa bê birxo dişuxule, kes nizane!